Spotykając się wielokrotnie z przedstawicielami sektora publicznego zauważyłem ostatnio pewien przykry trend. Chodzi o obawy, jakie budzi partnerstwo publiczno-prywatne w aspekcie odpowiedzialności karnej. Temat ten obecny jest od dawna w środowisku, niemniej jednak sądziłem, że owe obawy funkcjonują bardziej jako mit. Nic bardziej mylnego. Włodarze gmin często wykluczają PPP już na samym starcie kojarząc je z groźbą zarzutów prokuratorskich. Tymczasem jest to ogromny błąd.

By pogłębić nieco ten temat, spotkałem się niedawno ze znajomym od kilku lat pełniącym funkcje prokuratora. Pomyślałem, że trzeba zapytać u źródła. Ku mojemu zadowoleniu, prokuratura nie jest zainteresowana PPP ani odrobinę bardziej niż jakimikolwiek innymi polami do nadużyć i naruszenia prawa. W Polsce nie toczy się obecnie żadne postępowanie karne związane z partnerstwem publiczno-prywatnym. Nikt też nie poniósł odpowiedzialności z tytułu złamania prawa.

Swoją drogą, nie można dziwić się takiemu stanowi rzeczy. Partnerstwo publiczno-prywatne to przecież specyficzny rodzaj zamówienia publicznego. Wiąże się ono z procedurami o analogicznym przebiegu jak te „zamówieniowe”. Nie można zatem dopatrywać się mitycznego „czwartego P” w zdarzeniach, które przecież dzieją się na co dzień. Każdego dnia sektor publiczny udziela setek zamówień prywatnym wykonawcom. Nikt nie boi się prokuratora kupując komputery czy zamawiając roboty budowlane. Skąd więc ta obawa przed PPP? Myślę, że z niewiedzy i faktu, że partnerstwo publiczno-prywatne to wciąż nowość. Warto walczyć z omawianym nieprawdziwym stereotypem.