Coroczne raporty UZP podsumowujące funkcjonowanie rynku zamówień publicznych w Polsce wskazują, że niekwestionowanym liderem wśród trybów wyboru wykonawcy jest przetarg nieograniczony. Z jednej strony nie można się temu dziwić, z drugiej jednak rodzi się pytanie o pewien automatyzm i przyzwyczajenie, jakie często zarzucane jest pracownikom wydziałów zamówień publicznych w kwestii wyboru trybu dla danego postępowania. Pytanie to staje się od pewnego czasu coraz aktualniejsze w obliczu rosnącej popularności PPP.

Jak zapewne wiesz, art. 4 ust. 2 ustawy o PPP przewiduje możliwość wyboru partnera prywatnego w oparciu o przepisy prawa zamówień publicznych. Jednocześnie, przepis ten nie wskazuje konkretnego trybu postępowania pozostawiając stronie publicznej daleko idącą swobodę w tym zakresie. Kto zaś odpowiada za techniczne kwestie przebiegu procedury selekcyjnej np. w niewielkiej gminie? Najczęściej właśnie wydziały „zamówieniowe” konkretnego urzędu. Przyzwyczajone zazwyczaj do obsługi postępowań w trybie przetargu…

Zastanówmy się zatem – czy tryb przetargowy to właściwa procedura dla wyboru partnera prywatnego? Moim zdaniem zazwyczaj nie. I nie stoją tu na przeszkodzie kwestie natury prawnej. Ustawa dopuszcza bowiem skorzystanie z dowolnego trybu. Musisz jednak pamiętać, że przedsięwzięcia PPP cechuje z reguły większy poziom skomplikowania niż ten spotykany w przypadku „tradycyjnych” zamówień. Wskazywaną zaletą PPP jest ponadto możliwość skorzystania z know-how i doświadczenia inwestora branżowego. Jak zatem osiągnąć to bez spotkania z nim na etapie toczącej się procedury? Pytanie wydaje się retoryczne.

Sama ustawa u PPP wskazuje na kluczowy element współpracy stron umowy partnerskiej. By współpraca ta przebiegała sprawnie, konieczne jest uprzednie ułożenie jej zasad. A temu powinny być poświęcone negocjacje na etapie procedury wyboru partnera prywatnego. Służą one opracowaniu optymalnego dla obydwu stron kształtu projektu – tak, by każdy osiągnął zamierzone cele. Tryb przetargowy zalet takich nie posiada. Dlatego też warto wybierać partnerów prywatnych w trybie dialogu konkurencyjnego lub negocjacji z ogłoszeniem, które pozwalają na wspólne ukształtowanie ram przyszłej współpracy.

Przykłady płynące z rynku wskazują, że podmioty publiczne nie wykluczają przetargu w celu wyboru partnera prywatnego. I w przypadku niektórych projektów nie musi to być błędem. Chodzi o przedsięwzięcia, których zasady funkcjonowania są na tyle klarowne (np. budowa i utrzymanie obiektu w ściśle określonym zakresie w zamian za opłatę za dostępność), że brak jest w opinii podmiotu publicznego konieczności doprecyzowania przedmiotu partnerstwa. Nie mam osobiście wątpliwości, że przy pewnego rodzaju projektach wybór inwestora w drodze przetargu może się sprawdzić i nie musi skutkować problemami na etapie realizacji umowy PPP. Zwróć jednak uwagę, że odbywając choćby jedną rundę negocjacyjną z potencjalnymi partnerami prywatnymi możesz lepiej poznać ich oczekiwania i dowiedzieć się czegoś, na co nie zwróciłeś uwagi, a co ma kluczowe znaczenie dla postępowania. Warto zatem zawsze zastanowić się czy krótszy czas postępowania  w trybie przetargu powinien mieć prymat nad możliwością lepszego przygotowania projektu od strony merytorycznej.